پیش نگاه اردیبهشت 1401
گالری نویسی| علی مختاری
Gallery writing | Ali Mokhtari
از شنیدن صدای سکوت تا آواز سایه‌ها
جایی میان آثار مهدی حسینی
مهدی حسینی متولد ۱۳۲۲ در کاشان، فارغ التحصیل رشته‌ی نقاشی و هنرهای چاپی انستیتو پرات نیویورک، از طراحان و نقاشان تاثیرگذار در هنر معاصر ایران است.
مجموعه آثار جدید حسینی در گالری هور پرده‌ای ساده اما پر رمز و راز از زندگی در دوران همه‌گیری کووید ۱۹ را روایت کرده است.
آثاری که در آن مکاشفه‌ی هنرمند در تنهایی خود، روایتگر خلوتی گرم و پرحاصل در روزهایی سرد و خاکستری هستند.
افقی نامعلوم از پس پنجره‌هایی که کرکره‌های نیمه‌باز آن امکان مشاهده‌ی کامل منظر دوردست رو‌به‌رو را گرفته اند و سایه‌هایی که از پس پنجره به خلوت حضور نقاش راه پیدا کرده اند.
پیاده‌رو خلوت و خالی از عبور عابرین، کرکره‌ی بسته‌ی مغازه‌ای با سطل آبی در کنارش و دستکش و ماسکی بر زمین، روایتگر دورانی در تاریخ است که هر کدام ما بیشتر از پیش با داشتن خلوتی با خویشتن در قرنطینه‌ها مواجه شدیم.
در اثری دیگر حصاری سخت در برابر چشمانمان است که در متنِ موشک‌های کاغذی خود پیام آزادی دارند، چشم‌هایی که این‌بار آموخته اند تا مکاشفه‌ای جدید در نگاه به مناظر پیرامون خود بکنند و روزمرگی را از دریچه‌ای نو به تصویر بکشند.
هرچند که تحصیل حسینی در آمریکا با شکوفایی هنر پاپ‌آرت هم‌زمان بوده و بارقه‌هایی از جنبش پاپ‌آرت در بطن آثار او دیده می‌شوند، اما آن‌چه نقاشی‌های مهدی حسینی را متمایز می‌کند نگاه ویژه‌ی او به پیرامون و اشیا روزمره و باز تعریفی از آن‌هاست که با زبان مینیمالیست ویژه‌ی خود، آمیخته با رنگ و هندسه‌ای متاثر از هنر تیموری به مخاطب ارائه می‌دهد؛ گویی نوعی مینیمالیسم ایرانی در آثار او جریان دارد که حاصل سالیان متمادی تجربه طراحی و نقاشی است.
از همین رو می‌توان گفت زبان نقاشی حسینی لحنی آشنا، اجتماعی و صمیمانه برای مخاطب دارد و بیننده را مجذوب بوم نقاشی می‌کند. بومی که از فضای ذهنی و خلوت هنرمند تجلی یافته، خلوتی جان گرفته از احوال درون.
