علیرضا ابوسعیدی دانش‌آموخته کارشناسی رشته‌ی حقوق وکارشناسی ارشد گرافیک است که به‌عنوان هنرمند کارتونیست شناخته می‌شود. باتوجه به اینکه این هنرمند تحصیلات خود را در مقطع متوسطه وکارشناسی درحوزه‌ی علوم انسانی گذرانده، می‌توان ردپای این مطالعات را به‌طورغیر مستقیم درآثارش مشاهده کرد. او از سال 1376وارد عرصه کاریکاتور شد وپس ازآشنایی باخانه کاریکاتور ایران وهنرمندان این حوزه کارش را به‌صورت جدی آغاز و با ورود به دنیای مطبوعات آن دوره همچون روزنامه‌ ایران،مجله دنیای طنز، مجله‌ فیلم و هنر ونشریه کامپیوتر و ساختمان و … فعالیت هنری‌اش را قوام بخشید؛ چراکه هنرکاریکاتور در بهترین شکل خود در مطبوعات هرجامعه نمود می‌یابد وبه ساده‌ترین شکل با مخاطب وعموم مردم از هر طبقه و تفکری ارتباط برقرار می‌کند. سابقه‌ی تدریس طولانی در خانه کاریکاتور ایران و دانشگاه و برگزاری چندین نمایشگاه گروهی وانفرادی ودریافت چندین جایزه ازجشنواره‌های داخلی و خارجی حکایت از فعالیت جدی و مستمر این هنرمند دارد.
مجموعه‌ی آثارعلیرضا ابوسعیدی به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شوند. یک دسته شامل پرتره‌ی شخصیت‌های مشهور مانند چهره‌های سیاسی وهنری است که دراین دسته از آثارهنرمند توانسته است به مدد بهره‌مندی از فرم‌های پخته و متنوع و بررسی پیرامون زندگی شخصی و حرفه‌ای کاراکترها، روحیات وشخصیت افراد منتخب خودرا بر روی فضای دو بعدی کاغذ نمایش دهد. دسته‌ی دیگردر بردارنده‌ی آثار انتقادی با درون‌مایه‌ی طنز تلخ است که با داستانی که دارد، بیننده را به فکر فرو می‌برد و به همین فراخور از کارهایی که تنها جنبه تفریحی وخنده‌آوردارند، دور شده است. بی‌گمان روایت مسائل اجتماعی دراین آثار با نیم‌نگاهی بر سیر تحولات دهه‌ی چهارم زندگی این هنرمند، بازگو کننده دغدغه‌های اوست وازاین حیث می‌توان نوعی دعوت به اندیشیدن را در آن‌ها دید. این آثارمخاطب را با خود همراه و درگیر کرده ومسئله‌ای مهم رابرای او مطرح می‌کند. واین امر یادآور این نکته مهم است که عموماً دغدغه‌های یک کارتونیست دغدغه‌های اجتماعی وانسانی است. نکته قابل توجه در آثار علیرضا ابوسعیدی، عدم استفاده از رنگ در اکثر آثارش است. افزون برآن از قرار دادن عناصر بصری با کمترین دفرماسیون درکادر بهره برده و از جنبه‌ای تأکید بر محتوا دارد. در نهایت می‌توان گفت ره‌آورد این کاریکاتورها به‌ عنوان یک رسانه مستقل برای مخاطبان، نگاه انتقادی وروان‌شناختی طراح نسبت به محیط پیرامون است.

دکتر پژمان دادخواه